Ruh HaLi : Hangi ülkedensiniz : Mesaj Sayısı : 72 Yaş : 53 Nerden : SaKaRYa Teşekkür Sayısı : 239 Kayıt tarihi : 16/07/11
Konu: BUNALMIŞ BİR İNSANIN KALBİMDEKİ YOLCULUĞUDUR Perş. Tem. 21, 2011 12:19 am
DUYGULARIM, içimdeki çalkantılar; bazen diniyor. Ama bir melodiyle bir sözle, öyle başkaldırıyorlar ki uzun süre sarsılıyorum. Bazen insanları seyrediyorum uzun uzun... Konuşmak istemiyorum çoğu zaman. Öyle bir an geliyor ki hareketsizce oturmak ve hiç hareket etmememek istiyorum. Neden böyleyim? Ne zamana kadar sürecek bu durum böyle. Dayanamıyorum. Hiç bilmiyorum, bilmiyorum, bilmiyorum... Karar veremiyorum. Neyim ben. Kalbim her kalıba girebiliyor Çılgınlık, yalnızlık, sıkıntı, neşe, çoşku, kilitlenme... Zıtlıkları birlikte yaşıyorum. Varlıkla yokluğu, mutlulukla, mutsuzluğu, sessizlikle çığlığı. Benle seni... Ne yapacağımı, nerede duracağımı kestiremiyorum. Bazen yalnızlığı çok seviyorum. Öyle ki kalabalıkta bile yalnızlığı hissediyorum. Neden bilmiyorum. Bakıyorum da hayatımda ne kadar çok bilmiyorum var. Konuşmak istediğimde oluyor; hem de çok ihtiyaç duyuyorum buna. Birinin omuzuna dayayıp başımı, huzur bulmak istiyorum. Bir insan arıyorum, hiç tanımadığım. Omuzuna dayanıp sığınmak istiyorum sıcaklığına. Onunla konuşmak istemiyorum. Ruhumdaki fırtına dinince hiçbirşey söylemeden ayrılmak istiyorum. Ama kim? Bazen diyorum ki önceden birileri mi vardı, yaslanıp ağlayabildiğin? Yoktu. Duvarlar vardı, aynalar ve sen vardın. Kimsecikler yoktu başka... Niye yapamıyorsun eskisi gibi?.. Kendini mi yitirdin artık? Belki o da tükendi. Ah ne olurdu, ne olurdu sanki. İçimdekileri bir çözebilsem, Mutlu olmayı becerebilsem.
Muhtesim Admin
Ruh HaLi : Hangi ülkedensiniz : Mesaj Sayısı : 4379 Nerden : istanbul Teşekkür Sayısı : 10146 Kayıt tarihi : 30/10/08