İncitmeyecek Kadar Uzak, Üşümeyecek Kadar Yakın Olabilmek

Eski zamanlarin dondurucu bir kisindan butun hayvanlar
cok etkilenmisbuyuk kayiplar vermisler.
Ama en cok kayip veren kirpilermis.
Cunku onlarin pek cok hayvan gibi kalin kurkleri yok
kendilerini sicak tutmasi zor olan dikenleri var.
Bu durumdan en az zararla kurtulmak icin kirpiler meclisi
toplanmiscozum aramaya baslamis.
Tartisa tartisanihayet gece olunca tum kirpilerin bir
araya toplanmasinabirbirlerine yakin durarak geceyi
gecirmelerine karar verilmis.
Boylece kirpiler birbirlerinin vucut sicakligindan
yararlanacakaralarindaki hava tedavulunu onleyerek
donmaktan kurtulacaklarmis.
Ilk geceki deneyimlerinde bunun ise yaradigini gormusler.
Ama baska bir problem cikmis ortaya.
Usuyen kirpiler birbirlerine fazla yaklastiklarindan
yaralanmalar gerceklesmis.
Daha sonraki gece yaralanma korkusundan birbirlerinden
uzak durmuslar ama bu seferde donmalar meydana gelmis.
Ne var ki her gece kah uzaklasa kah yakinlasa deneye
yanila birbirlerinin vucut sicakligindan yararlanacak
kadar yakinancak birbirlerini incitmeyecek kadar uzak
durmayi ogrenmisler.
KISACA ;
Bizim de uzun dikenlerimiz var. Bunlar hayata karsi filtrelerimiz.
Bazen faydalibazen de zararli. Cogu zamankimseleri yaklastirmiyoruz yanimiza.
Filtrelerimizden elemeden kimseleri sokmuyoruz ozel dunyamiza.
Ne var ki sicaklik ancak yakinlasmakla mumkun.

Birbirini incitmeyecek kadar uzakhayatin soguk
zamanlarinda usumeyecek kadar da yakin olmayi
ogrenmeliyiz.