Konu: Yumruk Kadar Yüreğimde Dağlar Kadar Acılar Var Paz Tem. 18, 2010 1:25 am
Seninle tanıştığımız O,ilk günümüzü unutma.. Yaşanmışlığın En güzel günüydü o gün. Ürkek bakışlarımızda, Titreyen bedenimizde İçimizde fırtınalar kopmuş Nasıl da gözlerimize sığınmıştık? Meğer, Sana olan sevgim ne çokmuş.. Seni tanıyınca anladım.
Sen mi beni çok sevmiştin ? Yoksa, Ben mi sana daha çok sevdalanmıştım? Sana sorsam,BEN derdin ! Bana sorsan,BEN derdim! BENlerin arasında BİZ olduk sonunda..
Akşamların yorgunluğunda Sevda masamızda Rakıya katılmış su gibiydik. Her geceye sarmaş dolaş sarhoş girdik. Sonra... Dört nala koştu zaman /hiç anlayamadık. Ne sen-ne de ben Birbirimizin kıymetini bilemedik...
Seninle ayrıldığımız O son günümüzü unutma Nasıl da yalnız kalmıştık /bir başımıza.. BİTTİ dedin, BURAYA KADAR... İsteksiz söylenen bir çift cümlenin Bu kadar yakıcı, Böylesine yıkıcı olacağını bilmezdim. Söyleseler inanmazdım. DOĞRUYMUŞ !!!!!
Ne olduysa Nasıl olduysa Kim ne dedi Ne istediyse.. Olmazlar olmuştu..
Yüreklerimiz için için yanmış Tek bir kıvılcım kalmamıştı.. O masum bakışlarımız Birbirimizden uzaklaşmıştı. Kırılıp, etrafa saçılan cam parçaları gibi Tuz-buz olup, dağılmıştı.
Sen.. Sen gittin ya.. Ben.. O acımasız O kahrolası yalnızlıklara Ben kovuldum..
Sen.. Sen gittin ya Ben Ayrılık eşkiyalarınca soyuldum.
Sen.. Sen gittin ya.. Ben Çırılçıplak kaldım.
Ne olduysa Nasıl olduysa.. Olanlar bana olmuştu. Yumruk kadar yüreğime Dağlar kadar acılar sığmıştı...