Ağlamak en başa dönmek aslında

Ağlamak en başa dönmek aslında..

Ağlayabilmekse ne büyük nimet ..

Acizliği görür insan her ağlayışta ..

Ağlayamamak sa ne kötü gaflet ..


Bazen bir bekleyiştir bazen bir hasret

Yollara yıllara hüznü işleyen

Gözden kalbe kadar ne büyük gizdir

Fani bedenlere şefkati veren



Kimi zaman duadır sessiz akışta

Kelimeler dilsiz kalır bu yakarışta

Yere damlar görünsede yükselir arşa

Ağlamaktır kavuşturan en yüce aşka


Bazen merhametin tecellisidir

Süzülür yanaktan akar boynuna

Hakla başbaşadır seccadesinde

Gör sanki kavuşmuş yarin koynuna



Coşmuşsa yakarış gözden gönüle

Masumun gözünden damla,düşmüşse yere

Titrer tüm yer yüzü sanki düşer kedere

Asla isyan degildir bu rıza kadere


Gözyaşları değer merhamedin kanadına

Allah adı yapışır kalır dudağına

Her damlada süzülenler yanağına

Meleklerin busesidir ağla hiç durma



Ağlamak bu denli güzel birşeyken

Neden ağlayamaz herkez canı gönülden

Korkarlarmı yumuşayan narin kalplerden

Bırakında aşk-ı sevda taşsın gözlerden