Farkında mısın?

Kamufle edilmiş bir yalnızlık var ellerinde.
Gül kokuları sinmiş yıpranmış ruhuna.
Savrulmuş bir hikayenin siyah beyaz cümlelerisin.
Üşüyorsun...
Uç noktalarında geziyorsun oysa hep hayatın,
Derinlerinde yaşıyorsun gizemini
Gülüşün kederinle alay eder gibi sanki.
Korkmuyorsun değil mi hiç kaybolmaktan?
Yoruldun mu yoksa sahte kentlerin acınılası kalabalıklarından?
Çölde kum tanesi olmak yerine yalnız bir çöl olmak mı seni bu kadar güçlü kılan?
Yoksa bu yüzden mi donuk hep sıcak bakışların?
Korlarla yaşamak, rüzgarlarla fısıldaşmak yakışıyor sana.
Özgür bırakmışsın ruhunu çoktan.
Tırtıllarını kelebeğe dönüştürmüşsün defalarca ölerek.
Artık hisset huzurlu hayallerin mutluluğunu.
Bak yeni bir hayat armağan ediyor sana şimdi batan güneş.
Yamacındasın kanatları olan varoluşların
Ve farkında mısın?
Gereği yok artık gözyaşlarının.