Savaşın Çocukları

Savaşın çocukları onlar
Dünyaya merhaba dediklerinde öyleydiler şimdi de

İstemedikleri bir kimlik biçildi üstlerine
Masum, temiz ve yapa yalnızlar

Bugün üstlerinde binlerce gürültü
Top, havan ve kurşun sesleri

Ne kadar da masumlar oysa
Gülümseyen yüzleri ile dünyaya

Oyuncakları yok onların
Oynayacak oyunlarıda

Şavaşın çocukları, savaşın anneleri ve savaşın babaları
Ağır ve haksız gelen kimleri üstlerinde
Hepsinin yüzünde yılgınlık ve bezginlik

Korkuyorlar bakmaya bir birlerinin gözlerinin içine
Endişe, bekleyiş ve korku hakim
Acaba...
Acaba...
Bugün hangimiz geçip gidecek aramızdan diye

Gözler nemli
Yürekler buruk
Kelimeler titrek dillerinde

Savaşın çocukları onlar
Bosna'da, Afganistan'da, Irak'ta
Bugün de Gazze'de...

Televizyonda onların görüntüleri
Cansız bedenleri
Ekranda ağlayan
Anneler ve babalar
Başka bir görüntüde
Anne ve çocuklar
Sahneler sürekli değişiyor ama sonuç hep aynı
Suçsuz yere geçip gidenler

İnsanlık susuyor
Zulum ve kıyım devam ediyor

Bir ses bir nefes ihtiyaçları olan
Sesler kesik nefesler sessiz
Boğulup gidiyorlar yalnızlıklarında

Giderken söyledikleri bir kelime
Utanın...!
Utanın...!
Utanın...!