bir tatlı uyanış öyküsü

Hepimiz Rabbimize ayine doğuyoruz da, sonra bazlarımız bir yerlere savrulup (ondan uzak bir yerlere) yine onu aramaya koyuluyoruz. Büyüklerimiz özellikle annelerimiz bize O'nu ve dinini öğretmeye çalışıyor (veya çalışmıyor; ki ben öğretmeye çalışan bir annenin çocuğuyum). Yine bazılarımız O'nu tam idrak edebiliyoruz ama çoğumuz çok da idrak edip, anlayıp, O'un farkında olup, dost istersek O'nun yeteceğini anlayamadan ölüp gidiyoruz. Şah damarı kadar yakınmış ya bunu dilimizle söyleyip, aklımız ve kalbimizle tasdik edemiyoruz. Evet! Hep inandım çok şükür, dinimi öğrenmeye çalıştım, uygulamaya çalıştım hem de dinimden o kadar uzak insanların barındığı okullarda ve üniversite ortamlarında bana yetecek o Dostumu aradım. Kitaplar okuyorduk, hani kırmızı kitaplar var ya dili ağır geliyordu, uyku bastırıyordu bir şekilde onlardan da kaçıyorduk. Ama çok şükür maneviyatım O'nu yine de aramaya devam ediyordu....

Sonra bir Kur'an hocam oldu yazın, iyi ki gitmişim o gitmek istemediğim eve ve bulmuşum o Hocamı. Dedi ki '' Nerde olursanız olun, şimdi burdasınız Kur'an öğreniyorsunuz, belki bir gün gelecek bir barda olacaksın; işte nerde olursan ol kalbinden Allah sevgisi hep olsun, sonra yine doğru yolu da bulursun!'' ALLAH SEVGİSİ dedi.... Çok kere namazalarda veya başka şekilde Allah kelimesi çok şükür dilimdeydi fakat ya kalbimde???? Hiç düşünmedim belki de dilimden geçen sözü kalbime nakşetmeyi, nakşetmem gerektiğini hiç düşünemedim... Ama öyle öğretilmemişti ki Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi derslerinde. Kurallar, kalıplar, yapmazsan yanarsınlar, korkutmalar, korkular...

O hocam sonra bana dedi ki, Sena Demirci'nin kitaplarını okudunmu hiç? Arabada namazlarımı aksatmayayım, her an motive olayım diye dinlediğim Kıl beni ey namaz! cdsi dışında, kendisi ve yazıları hakkında bir bilgim yok dedim... Sonra hocama saygımdan ve onun sevdiği bir yazarı okuma merakımdan, kitapçıya gidip bulduğum bütün kitaplarınızı aldım. Tanrı Sana Küsmedi ile Rabbime aşık oldum, Aşk Evlilliğin Ellerinden Tuttu ile evliliğe ısındım, Bir Esma Bir Dua ile Rabb ne demek, dil de geçen adlar kalbe nasıl hükmeder bunu öğrendim. Mutluluk öyküleri ile mutluluk kavramı varmış ve ben mutluluğu beklerken gelmezmiş, kendim gidip mutluluğumu almalıymışım bunu anladım. Selam sana Ey Nebi ile peygamberimizi(asm) hatırladım...Şu an Aşka Dair Öyküler'deyim. Daha elimde diğer kitaplar da var okuyacağım inşallah... Her gün internet sitenizden yazılarınızı okuyorum; dünyaya bakış açım değişiyor. Bir akşam oturdum ağlıyorum, çıkmazdayım, tartışmışım öyle ağlıyorum ki kendimi susturamıyorum; şu an kim olsa seni anlar Gamze dedim, kime içini dökebilirsin? O an kitaplarınızdan tanıdığım ve sevdiğim Rabbim kavramını hatırladım evet işte o an bu an dedim, dost istersem O yetiyor, beni kimse tanımazken O bildi, tanıdı insan eyledi, beni kimse umursamazken O beni umursadı dünyanın en güzel köşesinden insan var etti fikirleriniz beynime zuhur etti ve beni şu an sadece O anlar diyerek gerçekten O'na sığındım, O'nunla dertleştim, O'na ağladım, O'ndan yardım diledim, O'nu içimde belki de İLK DEFA bu kadar yakın hissettim; şah damarından yakın bu demek oluyor demek ki dedim... Hem hocamı hem de sizi tanıdığım için şükrettim... Rabbimi o şekilde hissedebildiğim için, içime o hissi verdiği için O'na şükrettim...

Ve dün bir yazınızı okudum, '' Ölüm de ödünç, hayat da. Ölmek de şimdilik. Yaşamak; zaten şimdilik.'' Sonra düşündüm evet her şey ödünç. Fakat biz niye ödünç değilmişçesine hor kullanırız ki hayatımızı. (Lakin arkadaşımız bize kalem bile ödünç verse zeval gelmesin kaleme diye öyle itinalar gösteririz.) Sonra bir an hayattan ve kendimden soğudum. Ama illaki yine sizden okuduğum bir şeyler geldi aklıma; diyorsunuz ya Günahı bile bize verdiki, sonra yine O'ndan af dileyelim, tövbe edelim diye. Öyle ısıtıyor ki içimi bu cümleler, öyle yakınlaştırıyor ki Rabbime ve sonra yine hayatımı ve kendimi seviyorum...

Siz hep yazın... Etrafımda dindar olmayan kimseler bile sizin yazılarınız sayesinde Rabbine yöneliyor. Öyle güzel sevdiriyorsunuz ki bunu kalbime inip görmeniz gerekir!

Mail çok uzadı son bir şey; çok uzun yıllar etrafımdaki yanlışlara, insanların kendi elleriyle kendilerini ve çevrelerini mutsuz edişlerine sustum. O kadar çok sustum ki kimse beni anlamayacak diye, bütün susuşlarım içimde çoğaldı büyüdü, söze dönüşmeden yüreğimde ve beynimin bir yerlerinden sıkıştı kaldı. Sonra bana dediler ki yaz gitsin. En azından içinden öyle çıksın gitsin. Yazmaya başladım.

Blog adresim : '' http://yagmurdan-sonra.blogspot.com/''

Eğer girip okuma fırsatınız olursa, değerlendirmenizi isterim. Ben orayı okuyacak olan arkadaşlarıma öncelikle Rabbimizi hatırlatmak istiyorum (bazen de içimde birikenleri şiirle veya düz yazı ile oraya aktarıyorum). Çünkü şu zamanda en çok ihtiyacımız olan şey Allah'ı hatırlatan dostlar, zaten başka şeyleri hatırlatanlar öyle çok ki etrafda....

Saygılar size.....

Allaha Emanet Olun....



Gamze Özdemir

Güzel gören güzel düşünür, güzel düşünen hayatından lezzet alır.
[img]