Yüreğimden Yıldız Kaydı…

Kaç gönül varsa şu dünyada, o kadar yıldız olmalı gökyüzünde.. Yoksa bunca parıltı neyi simgeler? Her yıldız, bir kalbin işareti olmalı…O çok uzakta duran, hatta gözle görülmeyenler, kalbine sevmeyi öğretmemiş olanların yıldızlarıdır. Parlamazlar, eskimişlerdir…

Başımızı gökyüzüne kaldırdığımızda ne kadar çok yıldız görüyorsak, o kadar çok sevinmeliyiz. Bir yerlerde hala sevgiye inananların varlığını dile getirmeli onlar.

Bazen elimizi uzatsak tutup alacakmış gibi yakın duran yıldızlar var ya, işte onlar aşka yeni düşenler olmalı! Işıl ışıl, umut dolu…

Yıldızlar yüreklerimizi yansıtmalı, onlar gibi parlamayı öğrenmeliyiz. Aşkın tam ortasında da dursak, henüz içinden geçmiş de olsak, hep ışık saçmalıyız. Bizler; yani kalbine sevmeyi öğretmiş olanlar, mutlaka diğerlerinin arasında durmalıyız.

Ne kadar geçmiş olursa olsun sevdanın üstünden, aşka inanmaya devam edebiliyorsak; onca yıldızın arasında yerimizi almalıyız.

Ben kalbimi sonsuzlukta bir yıldıza koydum. Uzaktan ışıltısını seyrediyorum. Sonra kimleri sevmişsem ömrüm boyunca, hepsi için gönlüme de birer yıldız koydum. Şimdi yok olmalarına aldırmadım çünkü ben sevmeyi onlarla öğrendim.

Ne zaman sevdadan yana kaygıya düşseniz, kaldırıp kafanızı yukarı bakın. Oralarda bir yerde hala aşka inan ve parlayan yürekler olmalı!

Az önce yüreğimden bir yıldız kaydı.. Sevdiklerimden biri aşktan vazgeçmiş olmalı…… Ne acı!