Duygularin Geometrisi / Can kirigi

Duygularin Geometrisi / Can kirigi

Önce sevdim. Sevdigimi ögrendim, sevebildigimi farkettim: Sevdikce kendimi kâinatla topladigimi gördüm.

Affetmeyi ögrendim: Affetmenin, dostlarimi onla carpmak oldugunu farkettim.

Pisman oldum: Pisman oldugumu itiraf ettim, pisman oldukca, hatalarimi kücük, anlasilir ve bagislanabilir parcalara bölebildigimi gördüm.

Hatirlamayi ögrendim: Hatirladikca, sevgilerimin kara kökünü bulup, onlardan hüznü cikardigimi farkettim.

Deger vermesini ögrendim: Deger verdikce sevgilerin küpünü bulup, onlari mutlulukla carpabildigimi gördüm.

Iltifat etmesini ögrendim: Iltifat ettikce, insanlarla aramdaki en kisa mesafenin bir tebessümün resmettigi egri bir cizgi oldugunu gördüm.

Özür dilemesini ögrendim: Özür diledikce nefretin ve öfkenin sonsuza bölündügünü, böylece darginliklarin limit sifira giderken yok oldugunu farkettim.

Âsik oldum, aski tattim: Böylece bir ücgenin ic acilarinin toplaminin 180 dereceyi asip, bütün yamuklari kendi icinde barindirabildigini gördüm.

Hüzünlendim: Hüznü sevdim, hüznün kalbime dokunmasina izin verdim. Böylece bütün mutluluklarin ve zevklerin sonunda ayrilik cizgisine teget gecip geri döndügünü gördüm.

Ve bir gün ölecegim: Kesinlikle ölecegim ve öldügüm gün anlayacagim ki, yasadigim hayat, paydasi sonsuzluk olan basit bir kesirden ibaretmis. Kesrin payinda ne olursa olsun, ne kadar cok sey biriktirmis olursam olayim, hepsi son islemde sifira esitleniyor. Kesrin üzerine, yani bu dünyaya, sonsuzluk cinsinden bir seyler koymam gerekiyor. Yoksa elde var sifir.

Tüm bu islemlerin saglamasini yapmak isterseniz, kalbinize bir bakin.

Senai Demirci