Ruh HaLi : Hangi ülkedensiniz : Mesaj Sayısı : 1060 Teşekkür Sayısı : 1847 Kayıt tarihi : 01/11/08
Konu: BİR-kaç-gundur-hic-birsey-yazmak-gelmiyor-icimden-nedendir-bilmem-ama-cocuklugumu-ozluyorum_ Ptsi Şub. 23, 2009 1:34 am
Büyük bir yürekle doğduğumuzu kim inkar edebilir.affeden,karşılık beklemeyen,daima sevgi ile çarpan minicik ama içine bir dünyayı sığdırabilen kalplerle gözlerimi açtık hayata. Her şeye rağmen nefes almaya,yenilmemeye ve varlığımızı sürdürmeye ant içmiştik.sevecendik,huzurlu,deli dolu aynı zamanda yaşımızdan beklenmeyen olgunluktaydık biz.hepimiz.mutluyduk nedensizdi sevinçlerimiz.gözlerimizden taşardı o ;büyüklerin varlığından habersiz olmayı seçtikleri,içinde yaşasalar dahi kaçıp adlandırmaktan korktukları, kendilerinden dahi gizlenip bilerek bilinmezliklere gömülmeyi kabul ettikleri,o yasam mucizesi.. çocuktuk ya biz,bizleri sevenlerle kuşatılmıştık,her gün biraz daha büyüyorduk ve bir de azar azar belli belirsiz eksiliyor,yıpratılıyorduk bilinmeden.duygularımız önemsenmiyor ve biz istemeden asileşiyorduk.hırçınlığımız anlaşılmıyor,bir türlü nedeni hissedilmiyordu. aramızda uçurumlar yaratıyordu daha çok önem verdiklerimiz.güvencemiz sadece bizdik kimimiz bizi sevgiyle kucaklayan kolların arasında acımasız dünyaya hazırlanıyorduk kimimiz daha erken girmişti bu acımasız dünyaya; çoktan büyümüş gibi ,belki de zorunda kalarak… hepimizin hikayesi farklıydı. Peki acımasız dünya denilen neydi?henüz bilmiyorduk istesekte istemesekte gelecekte onun bir parçası olacak olduğumuzu… Zamanla kalplerimiz eksildi,incindi,tükendi, büyük parçalar koptu beklemediğimiz her darbede..önceleri her seferinde dimdik ayakta kalmayı başarabilirken çoğumuz sonunda dayanamadı ve yıkıldı.yenilgiydi bu pes edişti.acımasızlığın,küstahlığın,duygusuzluğun onları ele geçirmesine engel olmaya güçleri yetmedi.dünyada ki zulmün birer parçası oldular.. Bazılarımız yerine koyamadık kalbimizden çalınanları.azaldık günden güne.içimizde son kalanları sakladık göz yaşlarımızda..büyük sustuk ve hiç ağlamadık kaybetmek istemedik bizi biz yapanı.kendimize saklandık bilerek,gömdük sevinçlerimizi,rüyalarımızı,sevgimizi..sakladık ve birbirimizden de saklandık.aynıydı aynada gördüklerimiz. Bağımlı zayıf yitik yürekler kaldı sanıyoruz varlığımızı sürdüren..ürkek çekingen gülüşlerimizle örtülmüş,her gün içimizde tüm sıcaklığıyla doğan güneşin yüzümüze vurduğu sevecenlik ve gözlerimizde solgun parlaklığı var ruhumuza dolan aydınlığının.. kaybettiğimiz bayramların çocuk neşesi mi , sevdiklerimizin mutlu kollarıyla sarılmış umutlarımız ve hep hayal edip te asla vazgeçmeyi seçmediğimiz rüyalarımız mı? Yalnızlığımız bize hep kucak açan kaçışlarımızın sığınağı ve sonunda bize kalan mı?
Cuma Ekim 06, 2023 8:38 am tarafından 
