Bazen Yalnız Kalır İnsan

Konu: Bazen Yalnız Kalır İnsan Cuma Ara. 17, 2010 2:14 am

Bazen yalnız kalır insan
Kalabalıkta
yabancı yüzler içinde
Bazen de yalnız kalmak ister insan
yalnızlığın içinde
Bir dost ararken
Yalnızlık gelir oturur baş
ucuna
Dertleşir seninle dertleşirsin kendinle
Hayat muhasebesi yaparsınız
Nedense
bilanco hep açık verir
Kader dersin hep kendine yontmuş
Sonra
geçmişine bakarsın
Görebildiğin;
Bir kavanoz dibinde keşkelerden
başka bir şey değil
Üzülsende aslında ağlasanda bir şey değişmez
Bazen kahkahalarda
bulamadığın huzur
Iki damla yaşla çıka gelir
bazen insana
sebebini
bilmediği bi sıkıntı gelir
yada gitmesini hiç istemediği bi
yalnızlık hissi
bazende
boğulmak ister kahkahalara dostlar arasında
tıpkı
ağlamak istemesi gibi
boğulmak göz yaşlarına yalnızlıkta
paylaşılması
gereken duygulara kapılır
bi an yaşanması gereken duygulara
bir
boşluk vardır bir yerlerinde
yıllarca ömrünce dolduramadığı bi boşluk
hayali ile yatıp kalkması
gibi bi çocuğun
hiç ulaşamayacağı hiç elde edemeyeceği
bir
oyuncağın
hayali ile yaşar bulmanın yaşamanın
bi an dalar gider
gözleri yatırıp uzaklara
kapılıp gider ulaşılması güç sevdalara
bi an içine bir seher vakti
ferahlığı gelir
sahilde sıçrayan dalgalar gibi
yada temmuz
sıcağında yakaladığı bir cereyan gibi
gelir ve gider

Misafir

Bilmezler yalnız yaşamayanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle;
Nasıl koşar aynalara,
Bir cana hasret,
Bilmezler.

Orhan Veli Kanık

emeğine sağlık karanfilim.