Hiç sonu yok sanılırdı

Herkesi kıskandıran ihtişamlı servetin
Hiddetli görüntün sağlığın heybetin
Dillerde destanlaşan şöhretin
Hiç sonu yok bitişi yok sanılırdı.

Üzerindeydi mülkün verdiği benlik
Etrafındaydı kuş uçurmayan güvenlik
Mal, mülk, parayla senlik, benlik
Hiç bitmeyecek, sürecek sanılırdı.

Oysa hiç de öyle olmadı
Tükenmez sanılan denizin suyu
Senin için oldu boş kuyu
Yüzende perçinlenen mutluluk
Şimdi morarmış bir tabutluk
Daha sen buz hanede beklerken
Mülkün elden ele geziyor
Hiç alın teri dökmeyenler
Kendine gelecekler çiziyor.
Namlı şanlı dostların
Bütün dost ve akrabaların
Değer verdiğin konukların
Bir vedaya zor geliyor.

Eğimli bir yamaç,
Sapa bir yolun geçtiği
Yaban kuşlarının çör çöp biçtiği
Kuytu bir mezarlık mekânın oldu
Yılanların bile uğramadığı bir çukur
Ansızın seninle doldu
Hoyratça harcanan bir hayat
Yazılmayan, binlerce hikâye gibi
Geceleri kimselerin bulunmadığı
Bir bozkırda son buldu
Tatmin olamayan gözleri
Üç beş kürek toprak doyurdu
Hüseyin Koç

Oysa hiç de öyle olmadı
Tükenmez sanılan denizin suyu
Senin için oldu boş kuyu
Yüzende perçinlenen mutluluk
Şimdi morarmış bir tabutluk
Daha sen buz hanede beklerken
Mülkün elden ele geziyor
Hiç alın teri dökmeyenler
Kendine gelecekler çiziyor.
Namlı şanlı dostların
Bütün dost ve akrabaların
Değer verdiğin konukların
Bir vedaya zor geliyor.