içimde bir kız çocogu var ağlayan..

İçimde bir kız çocuğu oturtmuşlar
İçimde yüreğimin taa şurasına bakın ağlıyor!
Susturamıyorum onu!
İçimde bir hüzün saklanmış..
Çıkaramıyorum!
Kız çocugu ile öyle özleşmiş ki..
Hüzün o kız çocuğuna öyle yakışmış ki,
Ayrılamıyorlar sanki…

Duyuyor musunuz..?
Hıçkırıklarını..?
Nasıl da sessiz ağlıyor duyuyor musunuz..?
Duymuyor musunuz?
Fakat nasıl olur?
Nasıl duymazsın?
Baksana hıçkırıklara boğulmuş ağlıyor..?

Göremiyorsan gözlerime bak..!
Gözlerimde ki mateme hüzne şahit ol..!
Görmesini bilen gözler baksın bana..!
Sahte gözlerle bakmayın bana..!
İçimdekini görebiliyorsanız bakın..!
Göremiyorsan zaten körsün demektir!!

Bir akıl verin içimdeki kız çocuğuna..
Onun anlayacağı biçimde söyleyin ama..
Bağırmadan.. küsmeden.. incitmeden konuşun onunla..
Ağlamasın artık.. çok sevdiği hüznü yollasın..
Yetmedi mi konuk ettiği biraz da mutluluk girsin aşk penceresinden..!
Aşkın kokusunu, hasretini bu kadar yürekten yaşarken..
Mutluluğun güneşi girsin yüreğime!
Yeter artık matemin cemalini ezberledim..!

Susturun içimdeki ağlayan kız çocuğunu
Baksanıza hâlâ ağlıyor..
Susmuyor..
Susturamıyorsunuz..
İşte ağlamak üzereyim
Size susturun demiştim..
Şimdi içime dolan yaşlar benim gözlerimden süzülecek
Ve siz yine sadece izleyeceksiniz..!
Yine ben ve o içimdeki kız çocuğu kalacağız..
Yapayalnız…

Hepiniz gidin..!
Hüzün bize yakışıyor işte görüyorsunuz,
Anlamıyorsanız niye geliyorsunuz yanımıza,
Bırakın.. gidin her zaman ki gibi..
Matem kafesine hapsolmuş bir yürek var bizde,
Mutluluğun baharını bilmez bizim yüreklerimiz,
Yaşamak nefes almaktır bizim için,
Anladınız artık değil mi?
O halde gidin..!
Bırakın bizi..!!

Sizin anlayamayacağınız bir biçimde sesleniyoruz size
Susarak haykırıyoruz..
Anlamıyorsunuz değil mi..?
Susarak haykırmak ne acı, yaşadınız mı hiç?

İçinizden hanginiz benim kadar yaralı..
Hangi karanfil var ki benim gibi boynunu büker..
Terk edilir..
Yalnızlığa gömülür..
Siz yakıştıramadınız ama
yalnızlık, mutsuzluk bize ne kadar yakışıyor baksanıza..
İçimdeki kız çocuğu hâlâ ağlıyor..
Susturamadınız…

Artık uğraşmayın.. hıçkırıkları durdu..
Sadece sessiz sessiz ağlıyor..
Birazdan yine susacak bu kız çocuğu..
Gözlerinde bir matem,
Yüreğinde bir hüzün kalacak…
Gökyüzüne bakacak, nefes aldığına şükredecek
Bir karanfil daha yeşertecek kalbinde
Taa ki yine o karanfil boynunu bükene kadar
Ağlamayacak..

Sonra.. içinde biriken bu ağlamalar bir volkan olacak..
İçinde kabuk bağlayan yaralar oluşsun
Oluşsun ki bir dahakine hepsi birden kanasın
İçinin kan ağlaması gibi..
Siz de izleyin..! Her zamanki gibi !
Ama bir gün.. İsyan edecek bu küçük kız çocuğu
Bir gün patlayacak.. hepinize haykıracak..
Anlamadınız diyecek.. haykırdım
Hıçkırıklara boğuldum
Ama gelmediniz.. anlamadınız diyecek…
Sizler yine aptal aptal yüzüne bakıp
Neyin var diyeceksiniz..
Halbuki söylenmemişlerdir insanın canını acıtan…
bunu asla anlamayacaksınız…

Alıntı