Bizim bir hikayemiz yoktu o zamanlar,daha hiç birşey yaşamamıştık günlüklerimize not edebileceğimiz.
Yazamıyorduk o yüzden..
Hep karalanmışlıklarla dolu anılar sıkıştırmıştık mazimize..
İlk kez bir haziran sabahı eve getirdiğin sarı mavi tonlardaki muhabbet kuşumuz öldüğünde hissetmiştik o sızıyı..
Kaybetmek..
Çöl gibiydi bahçenin sol köşesindeki sarmaşıkların dibi..
Ve yüreklerimiz çöl gibi..
En çok Salih'ten korkuyorduk,
Bizden büyüktü ama birazda küçüktü işte..
Ben sevmiyordum deli demeyi,
Korkuyordum sadece..
Elindeki demirden ürküp merdivenlerin altına gizlendiğimde duymuştum ilk kalbimin sesini,kendimize inşa ettiğimiz barınağın bi köşesine koymamız içinmiş oysa..
Korkmayın demiştin ondan..
Korkmuştuk..
Korkmak...
İliz iliz yağıyordu gecelerimize,
Mandalina kokulu ellerimiz vardı ve bizim bir hikayemiz yoktu o zamanlar,
Dişlerimden birtanesini arka bahçeden kopardığımız kocaman şeftalilerden birinde bırakmıştım,
Sen fare yemiş diye kızdırırdın,
Abimler yapmadığım şeyleri üzerime yıkıp daha derin kızdırırdı,
Hayat olur olmadık yerde kızdırıyordu işte..
Her gece uyumadan bigün tüm gerçekler ortaya çıktığında büyükler benden özür dilerken onları nasıl affetmeyeceğimi düşünürdüm..
Kıyamazdım sonra,yavaş yavaş cezalarını düşürürdüm..
Kızgınlık..
Çok serin birşeydi bizde..
Bizim bir hikayemiz yoktu,çünkü hikaye bizdik,
Bayram günleri aynı kapıyı iki kere çalmayacak kadar gururluyduk,yanlışlıkla çaldıysak şekeri almayacak kadar doğru..
Çünkü hile yanlışlarımız arasında demiştin..
Eve geldiğinde seni kapıda karşılayacak kadar saygılı olmalıydık,çünkü sen her defasında bizi öpecek kadar sevgiliydin..
Giderken ceketini tutacak kadar özlemli olmalıydık..
Çünkü sen her gidişinde dönmeden arayacak kadar düşünceliydin
Karşılıklıydı herşey,
Sevgi karşılıklıydı..
...
Bu yazıyı "neden şimdi yazıyorsun" diye sorar mıydın ki bana?
Çünkü muhabbet kuşumuzu özlemişim,o şeftalinin tadını,birde mandalina kokusunu..
Kısaca çocukluğumu,
Salih'i bile..
Salih bizi affetmiş midir?
Ben affetmem diye kendimi avuttuğum tüm büyükleri affettim mesela,
Hala ikram edilen çikolataya bir tane daha yapışmışsa onu ayırmadan kaseden almıyorum..
Birde günlük tutuyorum artık,anlatacaklarım birikiyor çünkü..
İçinde olmadığım şeyler var şimdimde..
izlediğim,yazdığım..
Sustuğum şeyler var
yarınımda..
Ve dilimde bir cümle,
her anımda..
"Bizim bir hikayemiz yoktu baba,
Sen bu evden gidinceye kadar .. "